Nederlandse student werkstuk in Oekraïense geschiedenis – 6

Wij publiceren op onze site, samen met de site www.newsua.nl een groot werkstuk van de Nederlandse student Matthijs van der Stoep dat gaat over de Oekraïense geschiedenis en dat loopt van af het vroege begin tot de val van Debaltsevo in 2015.
Een keer per week verschijnt er een nieuw stuk.
Veel leesplezier voor degenen die geïnteresseerd zijn in de Oekraïnse geschiedenis.
Oekraïense geschiedenis

3.8 Onafhankelijk Oekraïne (1991-heden)

3.8.1 Oekraïense opinie omtrent de onafhankelijkheid (1991)
Tijdens het uiteenvallen van de Sovjet-Unie werden in verschillende oude Sovjetrepublieken verkiezingen gehouden over hun onafhankelijkheid. Bij de onafhankelijkheidsverkiezingen in 1991 was 85 procent van de inwoners van de Oekraïne komen stemmen. Hiervan had 90 procent zich vóór de onafhankelijkheid uitgesproken. Ook in Oost-Oekraïne en op de Krim was er een zeer ruime meerderheid. Het ongenoegen over het falen van de Sovjet-Unie was zo groot dat men dacht dat het alleen maar beter kon worden. Vrij snel na de onafhankelijkheid van Oekraïne had de Sovjet-Unie besloten dat het beter was om zich te ontbinden. Op figuur 8 zie je de grenzen van Oekraïne sinds de onafhankelijkheid tot de annexatie van de Krim in 2014.

Figuur 10: Oekraïense grenzen van 1991-2014
3.8.2 Gevolgen van de onafhankelijkheid (1991-1994)
Oekraïne werd in 1991 een kapitalistisch land, de communistische partij was ook tot 1993 niet toegestaan. De Oekraïense politiek had veel moeite om op gang te komen. Op het gebied van buitenlandse politiek wilde Oekraïne zo onafhankelijk mogelijk zijn. Ze wilden in eerste instantie minder met Rusland te maken hebben. Toch was Oekraïne nog steeds lid van een organisatie voor voormalige staten uit de Sovjet-Unie: het Gemenebest van Onafhankelijke Staten. Rusland wilde dit meer zien als een soort overkoepelende organisatie met enigszins macht, georganiseerd vanuit Moskou. Oekraïne zag het meer als een soort discussieclub voor post-Sovjetstaten. De Krim was vanaf het begin al onderdeel van discussie. Er woonden veel Russen en het hoorde oorspronkelijk ook bij Rusland. In 1954 vonden verschillende politici van de Sovjet-Unie al dat de Krim niet bij de Oekraïense Sovjetrepubliek hoorde. In 1992 werd zelfs op de Krim de onafhankelijkheid uitgeroepen door groepen separatisten. Dezen hielden niet lang vol omdat ze geen steun ontvingen van de Russische regering. Veel Krim-Tartaren mochten in 1989 al terugkeren naar de Krim. Toch kregen ze erg weinig rechten van de Russen en Oekraïners.
President Bush senior vond Oekraïne aan het begin niet erg belangrijk. Maar toen Clinton aan de macht kwam in de Verenigde Staten werd Oekraïne een van de grootste ontvangers van Amerikaanse hulp. De Verenigde Staten hadden er baat bij om Oekraïne onafhankelijk te houden omdat ze wilden voorkomen dat Rusland weer veel invloed zou krijgen in Oost-Europa. Oekraïne en Polen vergaten hun vijandige verleden en gingen nauw samenwerken. Oekraïne bleef een soort bufferzone tussen Europa en Rusland.

De Oekraïense economie kon niet goed opstarten, er kwamen als snel economische problemen. Er kwam minder buitenlandse vraag naar machines en vervoermiddelen en Rusland verhoogde de olie- en gasprijzen. Er ontstond hierdoor een hoge inflatie. In 1992 kwam Oekraïne met haar eigen munt, ze stopten met de Roebel. Het lukte alleen niet iedereen in de bevolking om hier goed van de profiteren, door corruptie werden vooral de rijken rijker. Er was in Oekraïne ook bijzonder veel corruptie aanwezig. De Oekraïense bevolking liep terug door een lager geboortecijfer en een hoge emigratie.

Na de onafhankelijkheid werd er geprobeerd om de hele bevolking te Oekraïniseren. Het was de bedoeling dat ook veel Russische inwoners zich Oekraïens gingen voelen. Dit lukte niet erg goed. Zo werd de enige officiële taal wel het Oekraïens, maar gebruikte de media nog veel het Russisch. Er werd in 1992 een nieuwe kerk gevormd: de Oekraïense Orthodoxe Kerk. Het voordeel hiervan was dat de leider van deze kerk niet in Moskou, maar in Kiev zetelde. Toch volgenden veel gelovigen nog de leider in Moskou.

Verder lees hier: www.newsua.nl/articles.php?article_id=47