History from Ukraine

This section was partly created by the graduation work of a student with a great interest in Ukraine. 

Under communism (1917–1939) 

Russian Revolution (1917–1918) 

During the February Revolution, Tsar Nicholas II was deposed by demonstrators and a provisional Russian government was established. The First World War continued, but the soldiers were unmotivated. They committed massacres of Jews and Ukrainians and there was rape and plunder. 

A Ukrainian parliament was formed in Ukraine, with the Socialist Party as the largest party. They sought more autonomy, but nothing was done with their request. During the October Revolution, the provisional government that emerged from the February Revolution was deposed and Russia became communist under the leadership of Lenin. In Kiev people did not agree with this change and two weeks later the Ukrainian People's Republic was founded, an autonomous communist republic, separate from Russia. 

Lenin's government could not allow this because of Ukraine's economic importance to all of Russia. An army was sent to Kiev and the Ukrainian People's Republic sought support from other European powers. We managed to get support from Germany. Meanwhile, the Russian army had captured Kiev. A month later, Russia also made peace with the Germans, one of the demands being that the Ukrainian People's Republic would be recognized. The First World War was over for Russia. 

With German help, the Ukrainians managed to drive the Red Army out of Kiev. The Germans made a distant descendant of a Cossack hetman, the leader of the Cossacks, the boss. Thus, Ukraine became a hetmanate, a Cossack empire, for six months, just as in 1649. This replaced the Ukrainian People's Republic. At this time there were approximately 400,000 German and Austrian soldiers active in Ukraine. 

Geographic dimensions 

The conflict will be examined in this chapter using the model of the four geographical dimensions. This is the sub-question that belongs to this chapter: What is the physical, socio-cultural, economic and political situation in Ukraine now? 

The first dimension is the physical dimension. 

This dimension mainly revolves around nature in the area. Natural reserves play an important role. The socio-cultural dimension is about social differences and the different cultures that play a role. Religion and language are also part of this. The economic dimension is mainly about money, which economic interests play a role in the conflict area? Finally, the political dimension concerns positions of power in the area. 

What are the strategies of the different parties? Governance, borders and conflicts are important in this geographical dimension. 

Physical dimension 

The physical dimension concerns the natural environment. In Ukraine you can mainly look at natural resources and the Ukrainian landscape. 

Location 

Ukraine borders the Black Sea to the south, but the coastline is relatively short. As a result, Ukraine has a temperate continental climate. 

Crimea is located in the south in the Black Sea and is a peninsula. The Dnieper River, the largest Ukrainian river, flows through the center of the country. 

Stocks 

Before the Ukrainian plains were colonized by the Russians, it was mainly steppe. At the time of colonization, Ukraine became the breadbasket of Europe. Many agricultural products were grown. Quite large parts of Ukraine are still untouched nature. Much of Ukraine is fertile lowlands. Many minerals can be found, especially in the east of Ukraine. Ukraine is the country with the most titanium in the world and the country with the third largest iron ore reserves. Ukraine itself has no gas and oil reserves. 

Socio-cultural dimension 

The important components of the socio-cultural dimension are religion, language, traditions and social groups. 

Cultural division  in Ukraine

Culturally, Ukraine is deeply divided. Russians originally live in the far east of Ukraine. The south of Ukraine has traditionally been quite multicultural. In addition to Russians and Ukrainians, Jews, Germans and Greeks also live in this part of the country. Many Russians live in Crimea because it has been Russian for a long time. 

The Crimean Tatars have found their "home" in Crimea after being expelled by former rulers in Russia. In the west and center of Ukraine almost exclusively ethnic Ukrainians live. There has never actually been real unity in Ukraine. You can say that western Ukraine has developed a well-developed national feeling, the people here really feel part of a Ukrainian nation. In the east this feeling is less developed. Eastern Ukraine has almost always belonged to Russia in the past. Western Ukraine has long been Austro-Hungarian and Polish. In contrast to Austria-Hungary and Poland, the Russians have been more concerned with making the Ukrainian population part of their culture. According to some, you cannot immediately speak of two Ukraine's. Most of the residents of the eastern part of Ukraine would like to continue living in an independent Ukraine, but are more oriented towards Russia than towards Europe.

Identity of the inhabitants 

The ethnic identity of most residents of Ukraine is very difficult to determine. After all, people can choose whether they present themselves as Russian or Ukrainian. For example, the percentage of Russians was 22.1 percent in 1989 and 17.3 percent in 2001. It is impossible that so many Russians left in that time. People from a mixed marriage can also choose their identity. There are also people who consider themselves Ukrainian but speak Russian, or feel addressed to both nationalities. There is also a mixture of both languages. The Ukrainian regions that feel most connected to Russia are the easternmost regions of Donetsk and Luhansk, also called the Donets Basin. These are the regions where the current conflict is raging. The people here identify more as natives of the Donets Basin than of Ukraine. 

Other population groups together do not exceed 5 percent. There is no population group that exceeds 1 percent within that 5 percent. The Jews used to be a large population group, but since Stalin's policies and the Second World War they have been part of that 5 percent. There is hardly any attention paid to the extermination of the Jews in Ukraine. Polls show that Russians in Ukraine are not a group that always favors Russia over Ukraine. Except in Crimea, most Russians in Ukraine feel different from Russians in Russia. In Ukraine people are often still fairly positive about their past as a Ukrainian Soviet republic. Yet Stalin's actions are considered bad. Ukrainians and Russians do not yet agree on various historical events. According to Russia, some historical figures have been very good for the world, while Ukrainians despise these people. 

World War II (1939–1945) 

Beginning of World War II (1939–1942) 

World War II began when Adolf Hitler invaded Poland. France and Great Britain declared war on Germany. The Soviet Union did not take any action because of the non-aggression pact. Later, the Soviet Union invaded Poland under the guise of protecting ethnic minorities. Poland was divided and the Soviet Union also regained the far western part of Ukraine. This territory was added to the Ukrainian Soviet Republic. Ukrainian culture and Russian culture were immediately imposed on these areas. Because not all residents of these areas were ethnic Ukrainians. 

The peace treaty between Nazi Germany and the Soviet Union did not last very long. In 1940 an attack was prepared called Operation Barbarossa. Stalin already received reports that an attack was being prepared, but he saw it as a false alarm. In June 1941, Nazi Germany began the attack. The intention was to conquer all of European Russia in a short time. Hitler managed to attack quickly at first. In September 1941 he already took control of Kiev and in July 1942 he conquered Crimea. All of Ukraine was now in German hands. Much of the industry in eastern Ukraine had been disabled before the Germans arrived. The Soviet army was not doing very well. Many Soviet soldiers were killed. There is a map in which you see the German advance in different shades of green. The lighter green the later in the war. You see that the Germans have moved quite far into the Soviet Union in relatively few years.

Onafhankelijk Oekraïne (1991-heden)

Oekraïense opinie omtrent de onafhankelijkheid (1991)

Tijdens het uiteenvallen van de Sovjet-Unie werden in verschillende oude Sovjetrepublieken verkiezingen gehouden over hun onafhankelijkheid. Bij de onafhankelijkheidsverkiezingen in 1991 was 85 procent van de inwoners van de Oekraïne komen stemmen. Hiervan had 90 procent zich vóór de onafhankelijkheid uitgesproken. Ook in Oost-Oekraïne en op de Krim was er een zeer ruime meerderheid. Het ongenoegen over het falen van de Sovjet-Unie was zo groot dat men dacht dat het alleen maar beter kon worden. Vrij snel na de onafhankelijkheid van Oekraïne had de Sovjet-Unie besloten dat het beter was om zich te ontbinden. Er bestaat een kaartje waar je de grenzen kan zien van Oekraïne sinds de onafhankelijkheid tot de annexatie van de Krim in 2014.

Gevolgen van de onafhankelijkheid (1991-1994)

Oekraïne werd in 1991 een kapitalistisch land, de communistische partij was ook tot 1993 niet toegestaan. De Oekraïense politiek had veel moeite om op gang te komen. Op het gebied van buitenlandse politiek wilde Oekraïne zo onafhankelijk mogelijk zijn. Ze wilden in eerste instantie minder met Rusland te maken hebben. Toch was Oekraïne nog steeds lid van een organisatie voor voormalige staten uit de Sovjet-Unie: het Gemenebest van Onafhankelijke Staten. Rusland wilde dit meer zien als een soort overkoepelende organisatie met enigszins macht, georganiseerd vanuit Moskou. Oekraïne zag het meer als een soort discussieclub voor post-Sovjetstaten. De Krim was vanaf het begin al onderdeel van discussie. Er woonden veel Russen maar ook Krim Tataren en het hoorde oorspronkelijk ook bij Rusland. In 1954 vonden verschillende politici van de Sovjet-Unie al dat de Krim niet bij de Oekraïense Sovjetrepubliek hoorde. In 1992 werd zelfs op de Krim de onafhankelijkheid uitgeroepen door groepen separatisten. Dezen hielden niet lang vol omdat ze geen steun ontvingen van de Russische regering. Veel Krim-Tataren mochten in 1989 al terugkeren naar de Krim. Toch kregen ze erg weinig rechten van de Russen en Oekraïners.
President Bush senior vond Oekraïne aan het begin niet erg belangrijk. Maar toen Clinton aan de macht kwam in de Verenigde Staten werd Oekraïne een van de grootste ontvangers van Amerikaanse hulp. De Verenigde Staten hadden er baat bij om Oekraïne onafhankelijk te houden omdat ze wilden voorkomen dat Rusland weer veel invloed zou krijgen in Oost-Europa. Oekraïne en Polen vergaten hun vijandige verleden en gingen nauw samenwerken. Oekraïne bleef een soort bufferzone tussen Europa en Rusland.

De Oekraïense economie kon niet goed opstarten, er kwamen als snel economische problemen. Er kwam minder buitenlandse vraag naar machines en vervoermiddelen en Rusland verhoogde de olie- en gasprijzen. Er ontstond hierdoor een hoge inflatie. In 1992 kwam Oekraïne met haar eigen munt de Hgrivnas; ze stopten met de Roebel. Het lukte alleen niet iedereen in de bevolking om hier goed van de profiteren, door corruptie werden vooral de rijken rijker. Er was in Oekraïne ook bijzonder veel corruptie aanwezig. De Oekraïense bevolking liep terug door een lager geboortecijfer en een hoge emigratie.

Na de onafhankelijkheid werd er geprobeerd om de hele bevolking te Oekraïniseren. Het was de bedoeling dat ook veel Russische inwoners zich Oekraïens gingen voelen. Dit lukte niet erg goed. Zo werd de enige officiële taal wel het Oekraïens, maar gebruikte de media nog veel het Russisch. Er werd in 1992 een nieuwe kerk gevormd: de Oekraïense Orthodoxe Kerk. Het voordeel hiervan was dat de leider van deze kerk niet in Moskou, maar in Kiev zetelde. Toch volgenden veel gelovigen nog de leider in Moskou.

Economische dimensie

Bij de economische dimensie gaat het vooral over productie, consumptie, arbeid, handel, eigenlijk alles wat met geld te maken heeft.

Oekraïense economie algemeen

In het Oosten van Oekraïne heb je vooral de kapitaalintensieve industrie. De Oekraïense staalproductie is erg groot, Oekraïne is een van de grootste staalexporteurs van de wereld. In het oosten van Oekraïne is bevolking over het algemeen ook armer dan in de rest van het land. Mocht Poetin oostelijke delen van Oekraïne onder controle krijgen of blijven houden dan moet hij alle arbeiders daar van pensioen kunnen voorzien. Dat zal erg moeilijk kunnen worden. In het zuiden heb je veel handel. Verder heb je in West-Oekraïne veel dienstverlening en nijverheid en ook kleinschalige landbouw. De Oekraïense economie is nog niet zoveel ontwikkeld als de economieën van West-Europese landen. De Oekraïense oligarchen hebben vaak veel geld in Oost-Oekraïne. Voor deze oligarchen zou het desastreus zijn als deze oostelijke regio's Russisch zouden worden. Nog 5,6 procent van de Oekraïense beroepsbevolking werkt in de landbouw. De industrie zorg voor 26 procent van het werk. Oekraïne is de grootste graanschuur van Europa, wellicht zelfs van de wereld.

Politieke dimensie

De politieke dimensie draait om machtsposities en strategie in gebieden. Conflicten, bestuur en grenzen zijn belangrijke aspecten van deze dimensie.

Oekraïense positie in Europa

Oekraïne ligt tussen de Europese Unie en Rusland. In de geschiedenis heeft Oekraïne lang gediend als een soort bufferstaat. Oekraïne betekent immers ook Grensstaat. Oekraïne is in het verleden veel heen-en-weer getrokken tussen verschillende staten. De afgelopen twee decennia is Oekraïne vrij neutraal gebleven, het koos nog niet erg een van beide kanten. Sommige politici neigden iets naar Rusland en anderen meer naar Europa. Een stap verder dan Europa zou nog een toenadering tot NAVO kunnen zijn. Janoekovytsj neigde in zijn carrière naar een vrijhandelsverdrag met de Europese Unie, maar op het laatste moment zag hij daarvan af. Na Russische bedreigingen koos hij voor Rusland. Hier waren veel West-Oekraïners het niet mee eens en kwamen in opstand. De nieuwe, pro-Europese regering kreeg veel tegenstand uit Oost-Oekraïne. Zo ontstond er een conflict tussen de Oost-Oekraïense separatisten en het Oekraïense leger. In december 2014 werd de neutrale positie echt opgegeven, Oekraïne zocht meer toenadering tot de NAVO. Dit verslechterde de band met Rusland nog erger. Rusland lijkt niet te tolereren dat Oekraïne meer met het westen gaat samenwerken in plaats van met hen. In 2014 annexeerde Rusland de Krim.

Wat kan het Westen doen?

Het belang van het Westen is om vroegere Oostbloklanden stabieler en democratischer te maken. Hierdoor wordt de veiligheid en handel bevorderd. Het liefst willen daarom veel Europese politici dat Oekraïne meer met de Europese Unie gaat samenwerken.

Oekraïne is net als vrijwel alle staten in de wereld lid van de Verenigde Naties. De Verenigde Naties zouden niet makkelijk in Oekraïne kunnen ingrijpen omdat Rusland alles kan tegenhouden. Rusland bezit namelijk vetorecht in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, die vrede in de wereld nastreeft. De mogelijkheden van de NAVO in Oekraïne zijn beperkt. Echt ingrijpen zijn ze nu nog niet van plan. Een belangrijke reden hiervoor is dat Oekraïne simpelweg geen NAVO-lidstaat is. Het doel van de NAVO is om enkel zijn lidstaten te beschermen. Volgens Bob Wouda betekend toenadering tot de Europese Unie echt niet meteen ook een toenadering tot de NAVO, dat zijn heel verschillende dingen. Oekraïne kent nog veel corruptie en dit is erg moeilijk om snel terug te brengen. De NAVO stelt veel eisen aan Oekraïne die het land nu echt nog niet kunnen halen. Een lidmaatschap in Europese Unie is veel eerder mogelijk. Andere opties zijn dan sancties en mogelijke wapenleveranties. De vraag is of dit het conflict erger zal maken of zal oplossen. De meeste westerse politici streven naar diplomatieke oplossingen, maar je kan daar niet eindeloos mee doorgaan.

Noot bestuur: nadat in 2014 de Krim door Rusland werd geannexeerd leek het er op alsof Rusland de door de separatisten en met Russische ondersteuning bezette gebieden van de Donbass in februari 2022 had "gegeven" aan de separatisten. Echter op 24 februari 2022 heeft Rusland getracht het land Oekraïne (met begin van Kyiv) in handen te krijgen hetgeen mislukt is. Hierna heeft de concentratie van gevechten tussen het Oekraïense leger en het Russische leger zich geconcentreerd in het oosten en zuidoosten van Oekraïne. 

Wij publiceren op onze site, samen met de site www.newsua.nl een groot werkstuk van de Nederlandse student Matthijs van der Stoep dat gaat over de Oekraïense geschiedenis en dat loopt vanaf het vroege begin tot de val van Debaltsevo in 2015.
Zijn stukken die destijds eens per week verschenen zijn nu gebundeld in 1 geheel.
Veel leesplezier voor degenen die geïnteresseerd zijn in de Oekraïense geschiedenis.
Noot student:  Van het conflict in Oekraïne heeft u nu de historische achtergrond kunnen lezen en hoe het conflict in elkaar zit vanuit de verschillende geografische dimensies. Maar in het laatste gedeelte wordt er verteld welke verwachtingen men kan hebben over de toekomst van het conflict in Oekraïne. De deelvraag die hier bij hoort is: Welke verwachtingen kan men hebben over de toekomst van Oekraïne? Dit is uitgedrukt in de vier meest mogelijke scenario's. De student wijst hier nog niet op de waarschijnlijkheid van het uitkomen van de verschillende scenario's. Dit zijn de scenario's:

– Het conflict blijft op lange termijn bevroren
– Het conflict wordt hervat en de separatisten winnen nog meer gebieden
– Rusland annexeert de gebieden van de separatisten
– Rusland gaat de separatisten minder steunen

De Trident of Tryzub van Oekraïne

          UKRAINIAN TRIDENT (TRYZUB)

The Ukrainian coat of arms – trident, or tryzub – has a long history (over a thousand years, if not more), but at the same time, it is a symbol of a modern country. It is short-spoken – and meaningful as well. It reflects heroic events of the past – and it is a stripe of Ukrainian warriors protecting the sovereignty and territorial integrity of Ukraine today.

On February 19, 1992, the Ukrainian parliament, Verkhovna Rada, approved the Small State Emblem of Ukraine – one of the three official symbols of our state. In 1996, its status was enshrined in the Constitution.

The Small State Emblem of Ukraine since 1992, created by Andrii Hrechylo and Ivan Turetskyi
Central State Archives of Supreme Bodies of Power and Government of Ukraine has a picture from it.

The trident was the ancestral sign of the Rurik dynasty (10th-12th century, Kyivan Rus' times). Archaeologists still find its image on coins, seals, utensils, bricks, murals. Back in the 10th century, the obverse of coins during the times of Volodymyr the Great, the Prince of Kyiv, bore his portrait. On the other side of the coins, the trident was depicted as Volodymyr's symbol of power.

Previously, tridents were depicted on coins of Kyivan Rus'
Illustrations: you can find in Wikimedia

As perhaps any sign, the Ukrainian trident has its hidden symbolism. Still, with over 40 (!) theories about its actual meaning, it's hardly possible to find the real roots of the symbol. The theories vary from referring to trinity, bow with arrows, candlestick to pointing out its similarity with anchor and even falcon's wings.

Image of the trident, found in the remnants
of the Tithe (Desiatynna) Church in Kyiv
Photo you can find in: 'Out Coat of Arms' album, Rodovid Publishing, 2018

The trident, or tryzub in Ukrainian, wasn't the only symbol used throughout the history of Ukraine. Since the 14th century, other signs (which often characterised regions) became popular, and Ukrainian cossacks later had their own symbols too.

In 1918, just after the Russian empire's collapse, the Ukrainian People's Republic government approved the trident as a state coat of arms. A commission that were empowered to choose a new symbol considered several alternatives: a golden lion (the symbol of the Halychyna region, which was the centre of the Ukrainian national movement for independence in the 19th century), a cossack with his musket (respectively, the sign of Zaporizhzhia cossacks), an image of St. Michael the Archangel (the patron of Kyiv, Ukraine's capital), and more.

Ukrainian State Coat of Arms as of 1918 (in modern style)
Illustration you can find in: Wikimedia

Finally, the ancient symbol of Kyivan Rus' was chosen to symbolise Ukraine's state and national unity. The trident became popular very fast — primarily thanks to its appearance on the banknotes.

100 hryvnias banknote with a trident, 1918
Photo is in the archive from: Radio Svoboda

The symbol connects past and present — from the Kyivan Rus' times, where Ukraine has its roots, to the 21st century. Today, you can see trident on T-shirts everywhere. You can buy souvenirs with it on the streets. You can even get a trident tattoo. After 70 years of Soviet rule, when the trident was called nationalistic and banned, it's now official and widely used again.

Since the days of the Ukrainian People's Republic, the trident (tryzub) has become an important symbol for those who fought for Ukraine's independence 100 years ago and those who protect it now.

see: https://ukraine.ua/stories/trident-tryzub/